Pierwsza filia Sióstr Maryi powstała w Raciborzu w 1886 r z inicjatywy ks. Hermana Schaffera, proboszcza parafii Wniebowzięcia NMP m do zajęcia się żeńską służbą domową oraz robotnicami fabryk kich był list pasterski bpa Roberta Hercoga z dnia 22 stycznia 1885r i pod wpływem nauki społecznej Leona XIII wzywał do wzięcia w opiekę ej na niebezpieczeństwa demoralizacji młodzieży żeńskiej. Bezpośrednim n. który skłonił ks prób Schaffera do zajęcia się młodzieżą żeńską, jbiste przeżycie na cmentarzu Pewnego razu spotkał na cmentarzu i łużącą gorzko płaczącą nad świeżą mogiłą matki i usłyszał słowa żalu: lie mam już nikogo na ziemi, kto by się za mną ujął” Pierwsze Siostry Maryi przybyły do Raciborza w Wielką Sobotę, kwietnia 1886 r i rozpoczęły działalność w domu przy ul Klasztornej patronował św. Notburga. Praca sióstr była znana w całym rejonie kim Dlatego, gdy w 1911 r wznowiono parafię w Brzeziu,jej duszpasterz >l Riedel /1866-1941/zapragnął mieć Siostry Maryi u swego boku, by iły w pracy wychowawczo – charytatywnej i medycznej Ks Riedel. w latach 1912-1913, wybudował blisko kościoła lego dom z tą myślą, aby w nim urządzić placówkę dla sióstr, gdyby me ił się na probostwo Z prawdziwą miłością i pasterską troskliwością ę o dobro mieszkańców Brzezia W liście do Matki Generalnej Sióstr ima4lipca 1913r skarżył się, że najbardziej odczuwa się w Brzeziu brak lonych pielęgniarek: blisko 400 parafian idzie codziennie do Raciborza w fabrykach, tam często ulegają wypadkom, a nie ma się kto troszczyć wrót do zdrowia: pomocy potrzebują schorowani starsi parafianie: a oczekuje młodzież żeńska i małe dzieci Już po dwunastu dniach /16 lipca 1913 r./ Matka Generalna “działa pozytywnie, że wyraża zgodę na nowy dom zakonny w Brzeziu wrocławska udzieliła swej zgody po pięciu miesiącach /23 grudnia Szybkie przybycie Sióstr Maryi na nową placówkę opóźniało się, bo w ach jesiennych 1913r nastąpiła zmiana na stanowisku duszpasterza ziu. Dotychczasowy ks prób Karol Riedel z Pogrzebienia został siony na nową parafię do Boguszyc koło Opola Pierwszym proboszczem liu został zamianowany ks. Feliks Borzucki /1878-1938/ Także rząd pruski zwlekał z odpowiedzią na pismo Matki Generalnej :ej o zgodę na nową placówkę w Brzeziu Dopiero po jedenastu ach /8czerwca 1914 r./Prezydent Rejencji Opolskiej powiadomił pismem, ministrowie do spraw kultu i spraw wewnętrznych wyrażają zgodę na sióstr w Brzeziu. W piśmie zaznaczono, że mogą być tylko trzy siostry mają się zajmować: przełożona prowadzeniem domu i ambulatoryjną acją chorych, druga siostra ma prowadzić przedszkole, trzecia owywać dziewczęta do prowadzenia domu . W czasie I wojny światowej no się na czwartą siostrę, która ma odwiedzać chorych w domach Ks. prób Borzucki znał Siostry Maryi i głęboko cenił, bo był z pochodzenia Raciborzaninem urodzonym 17 maja 1878 r. na Bossaczu. W czasie uczęszczania do raciborskiego gimnazjum poznał owocną pracę sióstr, a jako diakon i młody kapłan /święcenia w 1905r./ spełniał funkcje liturgiczne w kaplicy Zakładu św. Notburgi, dlatego po objęciu parafii kontynuował starania ks Riedla. by Siostry Maryi założyły dom w Brzeziu. Opóźniały przybycie sióstr do Brzezia wybuch I wojny światowej, przeciągające się czynności w sądzie o nowy wpis własności w księgach wieczystych /akt notarialny nosi datę 16 kwietnia 1917r./, częściowa przebudowa domu, by mógł służyć dziełom, które siostry zamierzały pełnić Siostry przybyły do Brzezia w sobotę, dnia 7 lipca 1917r. W życie parafii wprowadził je ks. prob. Borzucki. Otwarcie nowej placówki nastąpiło w dniu przybycia sióstr. Najpierw w kościele parafialnym odprawiono Mszę św , po której odśpiewano Te Deum i udzielono błogosławieństwa Najśw. Sakramentem Następnie udano się procesjonalnie do klasztoru, gdzie nastąpiło jego poświęcenie i wręczenie kluczy przez ks. Proboszcza Budynek klasztorny był prosty i celowo pomyślany, tak, że siostry z przyjemnością w nim żyły i pracowały Cały budynek był podpiwniczony. Na parterze z lewej strony były: rozmównica i pomieszczenie dla przedszkola, w środku drzwi wejściowe na plac zabaw dla przedszkolaków i na ogród, po prawej strome mieściły się pokoje; lekarski i na zabiegi ambulatoryjne/wejście było także od ogrodu, następnie pomieszczenie kuchni i jadalni, które służyły jako sala do nauki gotowania, pieczenia, prowadzenia gospodarstwa domowego, przy drzwiach wejściowych była klatka schodowa, gdzie na półpiętrze była ustawiona figura św. Józefa. Na pierwszym piętrze klatki schodowej wchodziło się do oratorium. Dalej były cele zakonnic, pokój gościnny i pomieszczenia do nauki krawiectwa, haftu itp Pomieszczenia wysokiego strychu nie były zagospodarowane. W pierwszych latach nie było w klasztorze kaplicy, tylko oratorium, czyli miejsce modlitwy, w którym nie sprawuje się Mszy św i nie przechowuje się Najśw. Sakramentu. Siostry uczestniczyły we Mszy św sprawowanej w kościele parafialnym. W latach 1917-1925 siostry zajmowały się: dziećmi, dla których prowadziły przedszkole: młodzieżą żeńską, którą przygotowywały do życia rodzinnego chorymi, których pielęgnowały w domach i prowadziły stały dyżur ambulatoryjny w klasztorze Na koszt zakonu, raz w tygodniu sprowadzały lekarza z Raciborza, który przyjmował potrzebujących pomocy medycznej w klasztorze i odwiedzał obłożnie chorych po domach Około 1925r przedszkole przeniosło się do budynku szkolnego, gdzie jedna z sióstr pracowała, ustało także dokształcanie młodzieży żeńskiej w umiejętnościach gospodarczych i robotach kobiecych. I taki stan trwał do 1929 r.
Pierwsze lata Sióstr Maryi Niepokalanej w Brzeziu
