Pierwsze promienie wschodzącego słońca padają na wysoką wieżę brzeskiego kościoła i na budynek szkolny. W miejscowości jeszcze lekki mrok i czasem snują się białe mgły, a na placu kościelnym jaśnieje w blasku wschodzącego dnia postać Ukrzyżowanego Chrystusa, zwrócona ku szkole. Ręce szeroko rozciągnięte, jakby mówiły: Pójdźcie do mnie wszyscy utrudzeni i obciążeni, a ja was pokrzepię /por. Mt 11,28/, ja was umocnię, ja was pobłogosławię. U stóp krzyża Maryja, Bolesna Matka Jezusowa i święty Jan, najwierniejszy uczeń.
Życie człowieka jest krótkie i pamięć krucha, wcześniej czy później trzeba z tego świata odejść, a dzieła pozostają i przyszłe pokolenia będą się pytać, jak powstała brzeska szkoła, jaka była jej historia, kto ją tworzył. Dlatego z okazji poświęcenia odremontowanej szkoły postanowiliśmy wydać numer „Brzeskiego Parafianina” poświęcony naszej szkole; opisać jej historię, przypomnieć nauczycieli i wychowanków Oraz tych, którzy jej pomagali.
Otwierające się drzwi odbudowanej szkoły zapraszają dzieci do poznania tajemnic człowieka i świata, wydarzeń bliskich i dalekich. Kościół podkreśla, że szkoła „mocą swego posłannictwa kształtuje z wytrwałą troskliwością władze umysłowe, rozwija zdolność wydawania prawowitych sądów, wprowadza w dziedzictwo kultury wytworzonej przez przeszłe pokolenia, kształci zmysł wartości /…/, ponadto stanowi jakby centrum, w którego wysiłkach i osiągnięciach powinny uczestniczyć równocześnie rodziny, nauczyciele, różnego rodzaju organizacje rozwijające życie kulturalne, obywatelskie, religijne, państwowe” /DWCH 5/.
Chrystus Ukrzyżowany nie tylko wyciąga ręce ku naszej szkole, ale swą obecnością w niej chce przyczynić się do wzmocnienia autorytetu tej instytucji wychowawczo-naukowej. Chrystus żyjący w Kościele czyni to przez katechetów, wspierając takie wychowanie, które kształtuje ciało, umysł i wolę uczniów zgodnie z zasadami chrześcijańskiej pedagogiki i nienaruszalnych norm etycznych. Wychowanie bowiem oparte na autorytecie Boga uczy poszanowania każdego człowieka, również inaczej myślącego, cierpliwości w dialogu i zrozumieniu trudności, jakie może ktoś mieć w przyjmowaniu przedstawionych mu treści Objawienia. Wierzy w wewnętrzną siłę Prawdy, a nie skuteczność administracyjnych zarządzeń.
Mając to na względzie, nowy czas w historii odbudowanej szkoły godzi się rozpocząć w imię najgłębiej rozumianego dobra naszej miejscowości: z Ewangelią Chrystusową w ręce i przy ołtarzu Pańskim, z modlitwą prośby o błogosławieństwo Boże. Dlatego prosimy ks. bpa dra Gerarda Bernackiego o przewodniczenie koncelebrowanej Mszy św., poświęcenie odbudowanej szkoły i wypraszanie nam potrzebnych łask.
Dodajmy jeszcze do tych refleksji serdeczne życzenia dla wszystkich Drogich Nauczycieli. Życzymy Wam takiego wyróżnienia, jakim Ojciec Święty podczas ostatniej pielgrzymki do Ojczyzny zaszczycił swoich dawnych nauczycieli, gdy wspominał ich w przemówieniu we Włocławku. Powiedział wówczas: „Pragnę tu, z tego miejsca i przy okazji tego spotkania, ucałować jeszcze raz ręce moim rodzicom, a równocześnie ucałować ręce wszystkim moim nauczycielom i katechetom, którzy uczyli mnie w szkole podstawowej, w gimnazjum, aż do matury, kładąc fundament pod przyszłość człowieka” /6.06.1991 r./.
Tego właśnie życzymy i Wam, Drodzy Nauczyciele – tego ucałowania Waszych rąk. Nie ma dla Was większej nad tę nagrody. I niech radosna wrzawa, jaka Was znów otoczy w odbudowanej szkole, przygłuszy wszelki niepokój ludzki. Niech gwar ten stanie się błogosławionym gwarem dzieci Bożych.